Dromen die je deelt...

Daaaag vriendjes!

We hebben hier alweer twee heftige dagen achter de rug, dus vandaar nog snel een verslagje. Ik heb een beetje tijd, dus ik zet er ook wat foto's bij!

Gisteren zijn we naar het dorp geweest. We waren er enorm goed op voorbereid, wat de cultuurschok wel een beetje verminderde. We gingen langs bij de verschillende families van Maweni, het dorpje dat ondersteund wordt door Rainbow4Kids (voor meer info: www.rainbow4kids.com). De mensen leven daar in behoorlijk armtierige hutjes, dat vaak uit niet meer bestaat dan riet en bamboe. De meeste hutjes zijn binnenin opgedeeld in een kamer voor de ouders en een kinderkamer, al moet ge u daar niet zo veel bij voorstellen: de scheiding wordt duidelijk gemaakt door nog meer riet of wat golfplaten ofzo. De kindjes slapen met veel in één bed en de kamer wordt ook nog gevuld door was en klein meubilair. Veel tijd brengen wordt er echter niet doorgebracht in de hutjes; ze leven hier hele dagen buiten. Niet geheel onterecht ook, want het weer is hier geweldig! :-)

Wel opvallend dat de volwassenen hier superveel gewoon aan het zitten zijn: een beetje thee drinken, zich ontfermen over de kleinste kindjes of een beetje rusten (óók niet geheel onterecht met dit warme weer, natuurlijk!) De kinderen lopen hier gewoon rond, spelen een beetje met elkaar, helpen hun ouders door om water te gaan in de waterput,... Opmerkelijk is wel dat kinderen hier veel vrijer zijn dan bij ons: als je vraagt aan de moeder waar haar kind is, weet ze dat vaak niet; kleine kindjes zijn vaak onderweg met een grotere zus of broer, en kinderen lopen gewoon mee met ons naar de andere kant van het dorp. Vreemd, als je uit zo'n beschermde wereld komt als wij. Wel leuk voor hen natuurlijk, want iedereen kent hier iedereen en kan gelijk waar terecht!

We passeerden ook steengroeve waar vooral de oudere mannen echt zotte dingen doen. Ze kappen hele dagen stenen, zo'n 50-tal, in redelijk gelijke stukken, waar dan later huizen en hutten mee gebouwd worden. Behoorlijk confronterend als je dan enerzijds die mannen ziet die hard moeten werken in de knallende zon, en anderzijds er op de achtergrond een sjieke villa staat die uit die stenen vervaardigd is. De contrasten arm – rijk zijn zelfs hier enorm aanwezig en soms zelf een beetje genânt!

De kindjes zijn hier nog steeds geweldig lief: ze pakken hier spontaan je handje vast en lopen gewoon een eindje met je mee. Ik vond het een béétje vreemd toen ineens zo'n meisje aan mijn arm begon te ruiken en heel den tijd haar hoofd insmeerde door met haar voorhoofd tegen mijn met zonnecrème ingesmeerde arm wreef. Een grappig zicht, en ik verstond het niet zo goed, maar zij vond het duidelijk geweldig! :-) Ook zonnebrillen vinden ze hier een fantastisch gadget, en ze lachen elkaar dan ook graag eens uit als iemand onze oversized modellen op hun neus heeft: hoe kleiner het kindje, hoe grappiger het zicht natuurlijk!

   

                                     

 

 

Tussen het schoolbezoek en het avondeten zijn we ook voor de eerste keer grote inkopen gaan doen: melk, pasta's, drinken,... We dachten dat we ons hier toch aan een paar Westerse etenswaren konden wagen, maar €10 voor een pot Nutella vonden we dan toch te veel van 't goeie. We hebben ons wijselijk bij 't hoogstnodige gehouden, al hebben we niet kunnen weerstaan aan een fles cola. Voor als we écht eens goesting hebben...

's Avonds zijn we uitgegaan met de directeur en onderdirectrice van de Rainbowschool en wat Belgische mensen van de organisatie. Dansen, daar hadden we voorlopig niet zo veel zin in, maar we hebben onze ogen wel opengetrokken. Er werd vooral Reggaemuziek gedraaid, en 't grappige is dat die even hard loss gehen op die muziek als wij op een gemiddelde 'I throw my hands up in the air sometimes!'. Ka-potlachen! De sfeer zat er in, het eerste plaatselijke biertje werd ingegoten (Ze drinken hier trouwens per halve liters. Hoe wijs is da nie?! En dat kost hier maar 180 Keniaanse Shilling, wat neerkomt op anderhalve euro, of dus minder dan 75 eurocent voor een pintje. Ik ben hier graag, laat dat duidelijk zijn!) en de vrouwenpraat komt op zo'n momenten vanzelf. Dat nen goeien avond was, zeg ik u!

Vandaag zijn we gaan helpen op de school: er is een nieuw gebouw bijgebouwd, en er moesten enkele klassen verhuisd worden. Veel sleur- en sleepwerk (muhuhu!) en wegens gebrek aan deftig kuismateriaal heb ik assepoestergewijs de grond op mijn kniën gedweild. Maar proper was het wel! Omdat ik mij het sneeuwwitje-liedje niet herinnerde, was ik maar wat 'The sound of music'-deuntjes aan't meezingen. Buiten wat vreemde blikken toen ik aan't jodelen was, vonden die werkmannen dat hier precies nog grappig. De akoestiek in die klassen moet hier maar zo goed niet zijn! :-)

Wat de beestjes betreft: we hebben ondertussen al wat hagedissen gespot, en deze keer ook een zot grote Mombasa Express (onze nachtwaker Isaac lachte ons maar een beetje uit toen we 't hadden over 'Mombasa Express', 't blijkt maar een koosnaampje te zijn. Ik vind dat koosnaampjes niet zouden mogen toegewezen worden aan zo'n beesten, maar bon!). De apen beginnen we hier gewoon te geraken, al hebben we er nog geen enkele op ons terras gezien. Verder valt dat hier reuze mee van de beestjes, en hoop ik dat zo te houden.

Hier nog enkele foto's van de voorbije dagen:

Het strand: 

 

Het winkeltje van mama Anna:

                                                             

Aanvullend nog enkele weetjes!

Wist je dat...

• de Mombasa Express zich oprolt tot een klein drolletje als je hem aanraakt?
• we hier hele dagen naar cd's van Get Ready luisteren, gewoon omdat het kan? Geef toe dat “Dromen die je deelt; jij en ik het blijft een wonder. Dromen die je deelt, jij en ik, ik kan niet zonder jou' een geweldig schoon refrein is!
• de mannen van onze leeftijd ons hier eerst van top tot teen bekijken, voor ze hallo zeggen? Al zeggen ze dat dan wel met een serieuze glimlach!
• het vlees er hier echt vies uitziet, waardoor we voornamelijk op groenten en fruit overleven.
• Mama Anna ons elke dag voorziet van vers fruitsap?
• die twee vrouwen die ik meegesmokkeld heb naar hier, echt knettergek zijn in hun hoofd?
  
  
  
  
  
• er hier maar één kookvuurtje is per dorp?
• de gezinnen hun hutje soms voorzien van een voortuintje of andere versiering? Schoon toch, hoe ze zelf hun eigen armoede relativeren?
• we hier geweldig goed beschermd zijn tegen die vuile malariamuggen?
  
  
  
  
  
  
  
• ik hier altijd foto's trek van bananenbomen, gewoon omdat ik denk dat Douglas daar gelukkig van gaat worden?
• mijn Keniaanse sim-kaart hier niet werkt, en ik daardoor nog geen enkel teken van leven ontvangen heb van moeke en papa?
• we hier een gemeenschappelijk skype-adres gemaakt hebben (Aslineinkenia)? MOEKE EN PAPA, BEL MIJ!!! :-)
• ik echt de allerallerallerliefste vrienden van het hele kabouterbos heb? Bedankt voor alle mails en sms'jes, vind ik nu al leuk!
  
  

Tot snel, vriendjes!