Over vliegtuigen, prinsessen en vuile beestjes!

Daaaaag vriendjes!


Goed nieuws: we zijn toegekomen! Meer nog: het ging allemaal zeer vlot!
De vlucht was behoorlijk lastig: we zijn gevlogen via Milaan, Ethiopië en de Kilimanjaro om uiteindelijk in Mombasa te eindigen. Vier keer opstijgen en landen in minder dan 24h, het doet wat met je maag en hoofd! Gelukkig zaten zowel de eerste als laatste vlucht zo goed als leeg, waardoor we het wat ruimer en luxueuzer hadden daar in de lucht. Doordat we wat konden slapen, was de reis naar Mombasa eigenlijk behoorlijk snel voorbij. Onze laatste landing voorspelde niet veel goeds. We zagen geen zon, enkel donkere wolken: het leek hier wel België! Maar we hadden nog maar één stap uit het vliegtuig gezet en we voelden al: het is hier warm! Drukkende warmte is ook warmte! :-)


Buiten stond Jackson ons op te wachten (Wacko Jacko of Rastaboy voor de vrienden), een vriend van de familie en hij bracht ons per taxi naar ons verblijf. De rit naar onze huisjes was echt ... gek. Alles is hier ook zo anders, echt vreemd soms. Echte bussen zijn hier bijvoorbeeld niet, ze proppen hier gewoon zo veel mogelijk man in zo van die volumewagens. En niet gewoon twee man meer dan mogelijk ofzo eh! Neen, ze zitten daar soms echt met 15 in ofzo, echt grappig. Het vuil ligt hier overal in de straten, een beetje jammer. Er stonden hier ook duust mottards langs de kant; ondertussen weet ik dat dat ook een soort van taxi's zijn en ze vinden het ook normaal om met z'n vijven op zo'n ding te gaan zitten. Veiligheid in auto's kennen ze niet, iedereen sjoeft hier maar voorbij; ook het systeem van ritsen en voorlaten enzo hebben ze niet helemaal onder de knie. :-) Ik was blij dat we na anderhalf uur toekwamen in de woning.


's Avonds zijn we iets gaan drinken op Diani Beach, het meest idyllische plekje dat ik tot nu toe in mijn leven gezien heb: palmbomen, parasols, zee en een cocktail. I like!


Vandaag zijn we dan wat de toerist gaan uithangen: naar de bank, naar het strand, naar de winkel,... We hebben tot nu toe alleen nog maar het meer toeristische deel van Ukunda gezien, maar op zich was 't wel al de moeite. Iedereen zegt hier Jambo (=hallo) tegen elkaar, ook als ge al voorbij gelopen zijt of als ge niet naar hen kijkt ofzo, wat maakt dat ge hier dus gewoon heel den tijd hallo zegt tegen iedereen die ge tegenkomt. De mannen vinden ons hier ook allemaal geweldig lief en mooi (niet geheel onterecht, natuurlijk) en alle vrouwen zijn hier supermooi; ze zijn altijd zo mooi gekleed en zo mooi gekapt en geschminkt, echt geweldig.
De mensen met een kraampje (en dat zijn er veel!) proberen ons hier van alles te verkopen, en gebruiken daarvoor de nodige verkooptechnieken. Ze dringen enorm aan, maar gelukkig is er Hilde die ons een beetje leert hoe je daar het best mee omgaat en hoe je ze duidelijk kan maken op een vriendelijke manier dat het niet hoeft.


Ze vieren hier ook het einde van de Ramadan, waardoor al de kleine meisjes hier gekleed zijn als prinsessen. Maar echt, als echte prinsessen: niet gewoon mooie kleedjes ofzo, echt zo van die roze, glanzende kleedjes tot op hun voeten met een sjaaltje over hun schouders enzo. We kwamen er zo eentje tegen, en toen verstonden we het niet zo goed waarom dat kind zo gekleed was, maar daarna zagen we ze echt met hopen. Grappig, want tis iets wat je in België nog niet te gauw ziet.


Wat vuile beestjes betreft: voorlopig zijn we al de Mombasa Express tegengekomen, een lang vies beest, maar dat kruipt zodanig traag dat 't lachwekkend is. Toen we gisteren gingen eten aan 't strand, liepen er ook wat krabben rond. Vreemd, en ik schrok, maar zolang ze op afstand blijven, vind ik 't allemaal ok. :-) En vanmiddag hebben we aapjes in de bomen zien hangen. Ze hadden een rode poep en blauwe balletjes. Niet eng, niet vies en niet spectaculair ofzo, maar wel behoorlijk grappig!


Morgen gaan we naar 't dorp en naar de school en dan vertel ik jullie daar meer over!


Dikke kus en tot snel,


Astrid